ALLAH HER İSTEDİĞİMİ VERDİ BİR ŞEY HARİÇ

ALLAH HER İSTEDİĞİMİ VERDİ, BİR ŞEY HARİÇ…
İbrahim Ethem tacı tahtı terk etti. Seneler sonra seyrü sülkünü tamamlayıp Behl’e tekrar geldi. Kendi yaptırdığı camide yatsı namazı kılıyordu. Dışarıda sulu kar, yağmur, soğuk..

“ Şurada kıvrılayımda sabah olunca giderim!” Diye düşündü.
Kayyum geldi: “ Ne yapıyorsun? Diye sordu.
“ Müsaade et, şurada yatayım, sabah namazından sonra Behl’e gireceğim!” dedi.

Kayyum bacağından tuttu: “ İbrahim Ethem senin gibi çulsuzlar için yaptırmadı bu camiyi! Dedi ve sürükleye, sürükleye, kafasını merdivenlere çaka, çaka dışarıya attı.
İbrahim Ethem “ Ben bu camiyi yaptırdım! Diyemedi.

Çaresiz şehre gitti. Her taraf kapalı, sadece bir fırın açıktı. Kapıyı çaldı, sabaha kadar oturma izni istedi. Orada çalışan işçi “ geç otur” dedi. Aradan bir iki saat geçti, sabah ezanı okundu.

İşçi: “ Hoş geldiniz, nereden gelip nereye gidiyorsunuz, isminiz nedir” dedi.
İbrahim Ethem: “ Ben iki saattir burada oturuyorum, sormak şimdi mi aklına geldi” dedi.

Fırıncı: “ Ben bu fırında işçiyim, iki çocuğum var, ikide yetime bakıyorum. Onlara şimdiye kadar haram lokma yedirmedim. Senin geldiğinde benim mesai saatimdi, ezan okunmasıyla mesai saatim bitti. İstediğin kadar konuşabiliriz. Şimdi kazancıma haram lokma karışmaz.” Dedi.

İbrahim Ethem: “ Sen ne güzel adammışsın! Allah’tan bir şey isteyip de reddedildiğin vaki oldu mu? Diye sordu.

İşçi: “ Ben ne istediysem verdi. Fakat bir şey istedim, onu vermedi. Allah’a yalvardım, “ Bana İbrahim Ethem’i göster” diye, bana onu göstermedi.” Dedi.

Büyük Veli: “ O Allah öyle bir Allah ki...” diye ağlamaya başladı.
“ İbrahim Ethem’i bacağından sürükleye, sürükleye, kafasına vura, vura getirip sana gösterir ve senin gözünün önünde ruhunu teslim ettirir!” dedi ve “ Allah!” diyerek ruhunu teslim etti.

Allah’ım bizlere Senin rızanı nasip eyle, Peygamberimizin ( sav ) şefaatini ve büyük velilerimizin duasını nasip eyle. Amin.