İYİLİK YAPMAK VE UNUTMAK
Birçok defa farkında olarak ya da olmayarak birilerinden bir şeyler umarız. Özellikle bir zamanlar o kişiye bir iyiliğimiz dokunduysa. Bunu sanki bir alacağımız varmış gibi cesur bir şekilde talep ederiz.
Kültürümüzde ziyaretlerin, ya da karşılıklı hediyeleşmelerin bir gönülden kopuştan ziyade bir borçmuş gibi algılanması farkında olmadığımız negatif bir gelenek haline gelmiştir. “Ben onun oğlunun düğününde altın taktım, o ne yaptı Allah aşkına…”, “Geçen sefer biz gitmiştik, şimdi onların gelmesi lazım…”, “ Ben o hastayken yemeğini yaptım evini temizledim, ama o …”.
Alınan hediyeler içten gelen bir armağan duygusuyla yapılmadığı takdirde ne anlama gelir ki? Ya da bir hastaya bakmanız bir gün size bir iyiliği dokunmasını istediğiniz için mi?
Denize atılan iyiliklerin balık tarafından bilinmesini bekleyenler yaşadıkları hayal kırıklarını neredeyse denize dalarak iyiliği geri almaya çalışarak gidermeye çalışıyorlar. Ya da karşılığında değer bekleyen, iltifat bekleyenler, iyiliği sahildekilere göstere göstere denize atanlar…
HEP BİRLİKTE BU DÜŞÜNCELERDEN KURTULUP, İYİLİĞİMİZE KARŞILIK BEKLEMEYELİM İNŞAALLAH
DİNİMİZİN EMRETTİĞİ GİBİ YAŞASAK DÜNYA KENDİLİĞİNDEN DÜZELİR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder