Cenâb-ı Hak buyuruyor:
“(Rasûlüm!) De ki: Sizin kulluk, dua ve yalvarmanız olmasa, Rabbim size ne diye değer versin! (Ne kıymetiniz var!)…” (Furkan, 77)
Rasûlullah (sav) buyuruyor:
“Bir mü’minin diğer bir mü’mine gıyabında duasından daha çabuk kabul edilen hiçbir dua yoktur.” (Tirmizî, Birr, 50)
İnsanlar duası kabul olacağı zannını taşıdıkları kimselerden dua talebinde bulunurlar. Hâlbuki duanın kabulünü temin eden asıl sebep, ihlâs ve samimiyettir. Bu demektir ki, bir günahkârın dahi, mü’min kardeşi için samimi olarak yürekten yapacağı bir dua, Allah katındaki mevki kendisinden üstün zannedilen bir başkasının gönülsüz duasından daha hayırlıdır.
Gerçekten bir kul, günahkâr bile olsa, bu hal, Cenâb-ı Hakk’ın onu terk etmiş olduğu manasına gelmez. Bu sebeple bir şahsın, kimin duası hürmetine muradına nail olacağını, yalnız Allah Teâlâ bilir.
Bu sebeple, kim olursa olsun, Allah’ın kullarından birinin kalbi dualarını alabilmekte ki değeri idrak etmelidir.
İnsanlara yalvarma şeklinde dua istemek, Duayı; Allah (c.c) kabul ettiğini unutmak manasına gelir.
Mazlum ve gönlü kırık mü’minlerin duasını almak kadar, onların beddualarından sakınmak da aynı derecede mühim bir meseledir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder