Evliyâ zatlardan Fahreddîn-i Acemî hazretlerine, “rahmetullahi teâlâ aleyh” bir gün birkaç kişi geldi ve herbiri bir sıkıntısını arzedip, çâresini sordular.
Birincisi;- Ey efendim, ben çok sıkılıyorum, ne yapmamı tavsiye edersiniz? diye sordu. Büyük Velî cevâbında;
- Öyleyse çok tövbe istiğfâr et! O zaman hiç sıkılmazsın, buyurdu.
İkincisi arzetti:
- Hastayım efendim, ne yapayım?
- Çok tövbe istiğfâr eyle!
Üçüncüsü sordu:
- Ben de maddî sıkıntı içindeyim. Ne tavsiye edersiniz efendim?
- Tövbe istiğfâr eyle!
- Hanımla geçinemiyoruz efendim.
- Tövbe istiğfâr eyle!
- Çocuğumuz olmuyor efendim.
- Tövbe istiğfâr eyle!
Hayretle birbirlerine bakıp;
- Efendim, hepimize de istiğfâr etmemizi tavsiye ettiniz, hikmetini anlayamadık, dediler. Buyurdu ki:
İstiğfâr öyle bir anahtardır ki açılmıyan kapılar, onunla açılır. Zîra Allahü teâlâ;"Tövbe ederseniz imdâdınıza yetişirim!" buyuruyor Kur’ânı kerîmde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder