ALLAH'A  HAVALE ETMEK

   Öyle insanlar vardır ki kendine yapılan kötülüğü hiç unutmaz. Her gittiği yerde, her gördüğü kimseye anlatır. Yıllarca bıkmaz usanmaz anlatır, felan bana şöyle yaptı, böyle yaptı diye. O kişi hakkında kötü kelimeler kullanır.

Aslında haksızlığa uğrayan kendisidir ama ahirette bir bakar ki o kişiye borçlu çıkmış. Yıllarca dedikodusunu yapmıştır çünkü.

 Oysa sessiz kalıp Allah'a havale etmiş olsaydı o kişiden hakkını alacaktı.

Bir Allah dostu talebesini çeşmeden su doldurmaya gönderir. Tam suyu dolduracakken bir atlı, külhanbeyi gelir. Basar kırbacı çocuğa, çekil oradan der. Çocuğu kenara iter çocuğun elindeki testi kırılır, kafası kanar. Doğru ağlıyarak hocasına gelir. Hocası sorar ;

— Oğlum ne oldu sana böyle?

 — Çocuk olanları anlatır.

 — Peki, sen ona bir şey söyledin mi?

 — Söylemedim hocam. 

 — Çabuk git, ona bir şey söyle!

 — Ne diyeyim hocam?

 — Zalimsin de, kötü bir şey söyle, gel!

 

Çocuk gider, ya korkusundan, ya saygısından bir şey söylemeden geri gelir. Hocası sorar:

 — Ne söyledin?

 — Bir şey söyleyemedim efendim.

 — Yapma evladım, koş, yetişebilirsen bir şey söyle!

 

Çocuk gider; fakat at öyle azgın bir at ki, sahibini tekmeleyerek öldürmüş. Çocuk gelince, hocası sorar:

 

— Yavrum ne oldu?

 — Efendim, at adamı öldürmüş.

 — Yazık oldu, bir testiye bir can gitti. Eğer sen ona bir şey söyleseydin, biraz ödeşecektiniz, o zalimin zulmü doğrudan doğruya Allahü teâlâya havale olmayacaktı.

Aranızda bir mesele olacaktı, ahirette hesaplaşmaya kalacaktı; fakat sen susunca, Allahü teâlâya havale etmiş oldun, Allahü teâlâ da zalimden intikamını işte böyle aldı der.