》 Her peygamber zamanında haklılık ve haksızlık değişik şekilde anlaşılırdı.
• İbrâhim aleyhisselam zamanında insanlar ellerini ateşe sokarlardı. Ateş haklı olanın elini yakmaz, haksız olanın elini yakardı.
• Musâ aleyhisselam zamanında, Hazret-i Musa'nın asâsıyla anlaşılırdı. Haklı olduğunda hareketsiz kalır, fakat haksız olan dokununca hareket ederdi.
• Süleyman aleyhisselam zamanında rüzgarla anlaşılırdı. Haklı olana bir şey yapmayan rüzgar, haksız olanı yukarı kaldırır ve yere düşürürdü.
• Zülkarneyn aleyhisselam zamanında ölçü su idi. Haklı olan suyun üzerine oturduğu zaman donar, haksız olan oturduğu zaman o donmuş olan su yani buz erirdi.
• Dâvud aleyhisselam zamanında da asılı bir zincir vardı. Haklı olan o zincire uzandığında ulaşabilir, haksız olan ulaşamazdı.
• Peygamberimiz sallallâhü aleyhi ve sellem zamanında ise bildiğimiz gibidir. Yani ölçü ya yemin etmek veya delil getirmektir. Haklılığını ispat etmek isteyen kişi, eğer bir iddia sahibi ise, ona dair bir delil getirmeli, inkar ediyorsa, o da yemin etmelidir.
Hem yemin ediyor hem de yalan söylüyorsa, yani yalan yere yemin ediyorsa, o takdirde de cehennem ateşine hazır olmalıdır.
《 Ali Eren, Dinî Hikayeler 》
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder